Rozdział 20 - Wzloty i upadki

Podobno człowieka poznaje się po tym, jak znosi porażki. Zapewne więc, nie powinniśmy się skarżyć na własne losy, by chociażby stwarzać przed innymi pozory.

Jednak spójrzmy na to inaczej. W końcu od czego mamy przyjaciół? Spędzenie z nimi czasu w barze z dużą ilością alkoholu pod ręką przecież nie jest zbrodnią. A fakt, że przy okazji rozwiązuje nam się język i opowiadamy kilka szczegółów nie czyni z nas słabych ludzi. Prawda?

            - Nie zrobił tego! – wykrzyknęła Lily, po czym otworzyła szeroko usta rozglądając się po twarzach swoich towarzyszek, jakby szukając potwierdzenia.

No cóż, tak już jest, że w sytuacjach „stresowych” lub bądź co bądź po porażce znacznie chętniej chodzimy do różnych lokali, albo wyjmujemy coś z własnego barku, mając nadzieję na szybkie zapomnienie. Szkoda tylko, że alkohol nie powoduje takiej amnezji, jakiej zapewne byśmy chcieli.

Tak czy inaczej, zaraz po tym, kiedy Jack zakończył picie swojej herbaty i opuścił mieszkanie Catherine, dziewczyna wykonała jeden ratunkowy telefon. Jako, że jej najlepsza przyjaciółka w tym czasie popijała drinka z współlokatorką Cath, panna Jones w mgnieniu oka udała się do pobliskiego baru na spotkanie koleżankom.

Historia o braku zabezpieczenia została opowiedziana zaraz po tym, jak Catherine wypiła swoją kolejkę. Albo dwie. Kto by liczył?

- Zrobił – jęknęła Cath, zabierając kolejnego drinka swojej przyjaciółce. – A miał przy tym taką niewinną minę.

- Idiota! – pisnęła Lily, niezwykle mocno przeżywając całą sytuację. Być może dlatego, że w trzymanej przez niej szklance nie znajdowała się oranżada, a jej ulubiony drink – podwójny.

- Nie przejmuj się, Cath. To nie koniec świata. Zresztą, jestem pewna, że prędzej czy później, facet zjawi się pod twoimi drzwiami – powiedziała Emma.

- To ty rozdajesz karty – dodała Lily, uderzając dłonią w blat stołu, dla zaakcentowania mocy swojej wypowiedzi.

- Gdybym faktycznie je rozdawała, już dawno miałabym etap „łóżko” za sobą.

Catherine nie zwykła przejmować się sprawami damsko-męskimi. Zawsze odrzucała je na bok, stwierdzając, że na wszystko ma czas. Oczywiście, tym razem sprawa prezentowała się nieco inaczej. W końcu pragnęła kogoś, kogo nie mogła mieć.

- Co mam zrobić? – westchnęła zrezygnowana Jones.

Lily nachyliła się nad stołem i przysunęła rękę do ust, jakby zaraz miała zdradzić dziewczynom wielki sekret. Zabawne, że teraz zachciało jej się dyskrecji, skoro przez jej wcześniejsze krzyki już zapewne cały bar wiedział o sytuacji Catherine.

- Rozładuj napięcie – wyszeptała.

- Jak?

- Jak to jak? – pisnęła oburzona Lily. – Seksem!

Emma klasnęła w dłonie.

- Znajdź go i zrób to, co miałaś w planach. Jeśli i tym razem się nie uda, to wina Browna. Facet być może jest uszkodzony. Wada produktu i te sprawy…

- Nie wiem, czy powinnam – zawahała się Catherine, dopijając drinka. – No wiecie o co mi chodzi…

- Doskonale cię rozumiem – westchnęła Lily.

- Naprawdę?

- Nie! Oszalałaś? Masz do dyspozycji gorącego faceta, a ty zamiast grzać łóżko to siedzisz z nami. Zupełna głupota!

- Zgadzam się – wtrąciła Emma. – Myślisz o wykwintnej uczcie, a on chce po prostu nasycić głód. Dlatego, mając do dyspozycji te wszystkie wymyśle potrawy bierz się do roboty i go nakarm. A przede wszystkim nasyć siebie.

- Czy wszystko musi się kręcić wokół jedzenia? – zapytała Lily, zdecydowanie zbyt pijana, by wychwycić jakąkolwiek metaforę. – Nie może go po prostu przelecieć? Od razu ma być kurą domową?

Zdecydowanie nie był to najlepszy dzień, aby się z nimi dogadać. Jednak najwyraźniej to nie było potrzebne Catherine by dojść do pewnego, bardzo prostego wniosku.

Chciała mieć go całego. Przegrana nie wchodziła w grę.

~*~

Jack z racji tego, że zrobił sobie kilka dni wolnego, krzątał się po domu nie mając, co ze sobą zrobić. Obiecał sobie, że nieco odpocznie od pracy i zajmie czymś innym swoje myśli, jednak po latach spędzonych za biurkiem nie było to takie proste. Nie pamiętał kiedy ostatnio był na urlopie. Jeżeli już gdzieś wyjeżdżał to tylko w sprawach służbowych. Oczywiście, udawało mu się wtedy zobaczyć trochę świata, jednak nie zmieniało to faktu, że już dawno tak naprawdę nie odpoczął. Sam nie wiedział, co skłoniło go do skreślenia wszystkich planów na ten tydzień i zastąpieniem ich wielką pustką. Być może chciał spędzić trochę czasu z dzieciakami, jednak robił to w każdy weekend. Zresztą w tygodniu dzieciaki chodziły do szkoły i miały wiele innych obowiązków, więc nie musiał się martwić o zapełnienie im wolnego czasu.

Rozłożył się wygodniej na kanapie spoglądając w stronę szklanki wypełnionej whisky, wdzięczny, że teraz nie musi zajmować się kontrolowaniem swoich pracowników.

Niespodziewanie jednak usłyszał dzwonek do drzwi.

Pewny, że to nie kto inny, jak Felix, który postanowił się z nim jeszcze dzisiaj zobaczyć, Jack wstał z kanapy kierując się do drzwi wejściowych. Otworzył je z niezbyt zadowoloną miną, jednak widok zza progu zdecydowanie mile go zaskoczył.

- Catherine.

- Jack – zawtórowała, uśmiechając się szeroko. – Wpuścisz mnie do środka, czy będziemy tak stać wymieniając się grzecznościami?

Jack uśmiechnął się nieznacznie. Otworzył szerzej drzwi, zapraszając dziewczynę do środka.

- Wszystko w porządku? – zapytał, śledząc wzrokiem Catherine.

Czy było w porządku? Zdecydowanie nie. Po pierwsze, sam fakt, że zdobyła się na odwagę, by przyjechać do Jack’a dziwił samą Catherine, jednak zdawała sobie sprawę, że jeśli nie sięgnie po to, czego pragnie nigdy nie wygra. Za drugą sprawę można było wziąć to, że już zapomniała, jak ten facet na nią działa. A z pewnością kilka wcześniej wypitych drinków nie było najlepszym pomysłem w zetknięciu z Brownem.  

Zupełnie zapominając o jakimkolwiek planie działania podeszła do mężczyzny. Stanęła przed nim zadzierając głowę do góry, by móc spojrzeć na jego przystojną twarz.

Pamiętała jego zapach - męski, nieco ostry. Przede wszystkim jednak pamiętała jego usta. Nikt nie całował jej tak wcześniej. Nigdy. Najpierw delikatnie, chociaż nie nieśmiało. O, zdecydowanie nie. Pamiętała jak mocno ją trzymał, a jego twarde ciało naciskało na nią sprawiając, że kolana drżały, a serce mocniej biło.

Wszystko to było przyczyną tego, że przy nim czuła się kompletna. I to dzięki temu jednemu mężczyźnie. Jednemu niewiarygodnie przystojnemu mężczyźnie, który w niedługim czasie stanął w centrum jej zainteresowania. Dlatego musiała zrobić wszystko, by powrócić do dawnego życia i stać się Catherine, która nie potrzebowała mężczyzny, by czuć się spełniona. Musiała więc zakończyć tę sprawę.

- Kochaj się ze mną – szepnęła.

Brownowi widocznie nie trzeba było drugi raz powtarzać. Zresztą, zapewne czekał na ten moment tak samo długo, jak Catherine. A może nawet dłużej?

Owinął ręce wokół jej pasa i przyciągnął ją blisko siebie, by pozbyć się zbędnych centymetrów, które stały pomiędzy nimi.

Dał jej chwilę, żeby się do niego przyzwyczaiła, odprężyła. A potem ją pocałował. Jego usta były idealne. Dokładnie takie, jak je zapamiętała. Może nawet lepsze. Jego ciepły, mokry język dotykał jej warg. Momentalnie westchnęła, a on wykorzystał okazję, żeby zanurzyć język głębiej w jej ustach.

Dotykał jej pupy, ocierał się piersią o jej piersi. Wiedziała, że Jack chce rozpakować ją jak jakiś tajemniczy podarunek, zobaczyć, co jest w środku. A kiedy będzie ją już miał nagą i otwartą, wyciągnie z niej całe to powolne, gotujące się seksualne napięcie i zabierze ją daleko stąd. I tylko tego w tej chwili pragnęła.

Mocno złapał ją za pośladki i uniósł. Nie wiedziała, w którym momencie przekroczyli próg jego sypialni. Odzyskała na chwilę świadomość, gdy poczuła pod sobą chłodną pościel.

Jack położył się nad nią, jednak zamiast kontynuować pocałunki lub jakiekolwiek czułości, patrzył jej prosto w oczy.

 - Poproś - szepnął, uśmiechając się nieznacznie.

Zacisnęła zęby, czując, że lada chwila i dostanie to, czego pragnie. Uniosła biodra, domagając się, żeby zrobił swoje.

- Proszę…

Dotknął ustami jej warg i głęboko wsunął między nie swój język, a w międzyczasie zaczął ściągać z niej niepotrzebne ubrania. Widocznie tę sztukę opanował do perfekcji, gdyż już chwilę późnej Catherine leżała pod nim w samej bieliźnie. Dokładnie tak, jak skończyli wcześniej, tyle że poprzednio znajdowali się w jej łóżku. Teraz mogła jedynie się modlić, aby Jack tym razem nie przestawał i dokończył to, co zaczął.

I chwilę później się o tym przekonała, gdy jego dłoń spoczęła na jej majtkach, delikatnie drażniąc jej intymne miejsce. Jego dotyk był szokujący, wydawał się niemal grzechem. Jęknęła zniecierpliwiona.

Po chwili spojrzał na nią rozpalonym wzrokiem. Prymitywnym, drapieżnym, męskim, gorącym spojrzeniem. W tym momencie wiedziała, co zaraz nadejdzie.

Na potwierdzenie jej grzesznych myśli ręka Jack’a wsunęła się pod delikatny materiał jej majtek. Catherine zapomniała o swoich własnych wątpliwościach i obawach. Pozostało tylko jedno spojrzenie i ekscytujące, przerażające podniecenie.

Wtedy wsunął do jej wnętrza jeden palec, przez ten cały czas nie przestając się z nią drażnić. Wciąż jednak nie spuszczał jej twarzy z oczu, co sprawiało, że ta chwila wydawała się nawet bardziej intymna. Drażnił jej wnętrze, doskonale widząc, co się z nią w tym momencie dzieje.

Gdy wciąż kontynuował swoje ruchy, jego wargi w końcu przystąpiły do działania. Najpierw zajął się jej szyją, muskając ustami najdelikatniejsze jej miejsca. Następnie pokierował się w stronę biustu i tam zatrzymał się na dłuższą chwilę.

Przesunął jej stanik na bok, by móc drażnić jej piersi. A ona z miejsca pokochała tę grę.

- Jack…

Silne ręce chwyciły jej biodra i uniosły nad łóżkiem, kiedy utrzymywał cudowny rytm pocierania o jej bolący kłębek nerwów. Odrywając się od jej piersi zsunął delikatny materiał majtek, a Catherine w tym czasie szybko uporała się ze stanikiem.

Gdy to jednak zrobiła, zdała sobie sprawę, że Jack przez ten cały czas był w pełni ubrany. Zdecydowanie była to rzecz, którą chciała zmienić.

Uniosła się na łokciach, posyłając mu uwodzicielski uśmiech.

- Rozbieraj się.

Jack zaśmiał się. Był to gardłowy i piękny śmiech, który zadziałał na nią, jak prawdziwy afrodyzjak.

Najpierw pozbył się koszulki, uwidaczniając seksowne V swoich bioder, znikające w dżinsach, które chwilę później Cath całkowicie straciła z oczu, tak samo, jak bokserki. Nie mogła powiedzieć, żeby to w jakikolwiek sposób ją smuciło.

Ułożył się nad nią, a ich usta ponownie się spotkały. Tym razem jednak od razu w namiętnym, pełnym rządzy pocałunku. Niezwykle zmysłowa atmosfera została zastąpiona pełną rządzą i chyba żadne z nich nie miało nic przeciwko. Szczególnie, gdy poczuła jego erekcję ocierającą się o jej intymne miejsce.

Chciała coś powiedzieć, ponaglić go, jednak jakiekolwiek słowa zamarły jej w gardle.

Zamiast tego ułożyła dłonie na jego zgrabnym tyłku i pchnęła w swoją stronę.  

Czuła, że coś jeszcze emanuje od tego mężczyzny. Coś nieokrzesanego. Prymitywnego. Brutalnego. Emanowało to z niego niczym ciepło jego ciała.

I chwilę później się o tym przekonała.

Krzyknęła zanim jeszcze w nią wszedł. Czuła jego drżenie, gdy próbował zapanować nad swoimi ruchami. Wielki, gruby, gorący.

Zamrugała oczami, zaskoczona, a on wyobraził ją sobie w chwili orgazmu. Jej otwarte usta łapiące oddech, jej zarumienione policzki, jej włosy rozrzucone na jego poduszce...

Pocałował ją jeszcze raz. Gwałtownie i namiętnie.

Zamknęła oczy, gdy rósł, jak zaciskała się wokół niego. I dopiero wtedy zaczął się naprawdę poruszać. Brać ją, raz za razem, nieustępliwie.

Przyjemność była intensywna, surowa, a on nie przestawał.

Jej usta rozdzieliły się by uwolnić jęk z zupełnego zachwytu. Jej paznokcie drapały jego ramiona i zacisnęła nogi dookoła jego bioder, więc jej pięty wbiły się w jego tyłek.

- Och, Boże…

Słowa były tylko westchnieniem.

Nie potrafiła się temu oprzeć. Rozpadła się na milion kawałków i każdy z nich wykrzykiwał jego imię.